8-ТАНҚИД
23-саҳифадаги ушбу сўзи: “Салафийлик, бу фақат (муайян бир) давр босқичи деган маънони англатади. Келинг майли Росул соллоллоҳу алайҳи wа саллам (ушбу муайян давр босқичини) кейинги келувчи ҳар-бир асрдан яхши деб сифатлаганларидек, уни (муайян давр босқичини) яхшилик билан сифатладилар ҳам дейлик. Агар бу (муайян давр босқичини) олиб, ўзига хос муайян бир манҳажга эга бўлган бир исломий жамоат қасд қилинадиган бўлса, бу демак бидъатлардан бири бўлади”.
Биз айтамизки: Салафийликка нисбатан у кишининг, у (салафийлик) муайян бир давр босқичи эди, жамоат эмасди деб изоҳ киритишлари, ғалати ва ботил изоҳдир.
Муайян бир давр босқичига салафийлик деб айтиладими? Бу гапни инсониятдан ҳали бирор киши айтмаганди.
Балки салафийлик деб, исломда ўтган аввалги асрда яшаб, муҳожиру-ансорлав ва уларга гўзаллик билан эргашган зотлардан иборат Аллоҳнинг китоби ва Росули соллоллоҳу алайҳи ва салламнинг суннатини лозим тутиб, (тўла-тўкист) иймон келтирган жамоатга нисбатан айтилади. Росул соллоллоҳу алайҳи ва саллам уларни ушбу қовллари билан сифатладилар: “Яхшиларингиз мени асримдагилардир. Сўнг ундан кейин келадиганлар. Сўнг эса ундан кейин келадиганлар”.
Бу муайян бир давр босқичига эмас, балки бир жамоатга нисбатан берилган васфдир. Росулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи ва саллам кейинчалик юз берадиган умматдаги фирқаланишни зикр қилгач, ушбу фирқалар ҳақида айтдиларки: “У (фирқаларни) биттасидан ташқари (барчаси) жаҳаннамдадир”. Ва ана шу ёлғиз гуруҳнигина, салаф манҳажига эргашади ва (ушбу) манҳаж асосида юради деб сифатлаб, айтдиларки: ”Бугунги кунда мен ва саҳобаларим қандай ҳолатда бўлсак, ана шундай ҳолатнинг (айни) мисличалик ҳолатда бўлганлардир”…Ушбу ҳужжатлар, бу ўринда аввал ўтган салафий жамоа бўлганлиги ва ўша (аввал ўтган жамоанинг) манҳажига эргашадиган (замон жиҳатидан) кейин келган бир жамоа бор эканига ҳамда унга (салафийларга) хилоф бўлган ва жаҳаннам билан ваъид қилинган (кўплаб) жамоатлар бор эканига далолат қилади. Бу ҳолат эса нажот топувчи фирқага хилоф чиқувчи барча фирқаларнинг залолатга юз тутганини англатади.
Демак (ҳолат) муаллиф юқоридаги 20-21 саҳифаларда айтгандек эмас, (у айтгандики): “Ана ўша ижтиҳодий масалаларда, икки ёки кўплаб райлардан бирини эгасини, ўзи ушлаган (райни) тўғри деб ҳотиржам бўлишга ҳаққи бор. Шу билан бирга бошқа райларни ушлаб, унга хилоф чиқувчиларга нисбатан адашганлар, тўғри йўлдан чиққанлар деб қатъий қарор чиқаришга ҳаққи йўқ”. Биз унга қарата айтамизки: Бу (гап) мутлақ суратда айтилмайди. Балки бу (гап) ижтиҳод қилишга йўл қўйиб берилган фаръий (иккиламчи) масалаларга (нисбатан айтилади). Ақида масалаларига келсак, унда ижтиҳод қилишга ўрин йўқ. Балки унинг (ақида масалаларининг) негизи тавқиф ( эшитибла тасдиқ қилиш) асосидадир. Ким бу (ақида) борасида хилоф чиқадиган бўлса, қай даражада хилоф чиқишига қараб ё залолатга чиқарилади ёки такфир қилинади (кофир деб ҳукм қилинади). Дарҳақиқат салафлар қадарийяларни, хаворижларни ва жаҳмияларни залолатга кетганлар деб ҳукм қилишган. Ҳатто уларни баъзиларига салаф манҳажига хилоф чиққанлари учун куфр ҳукмини ҳам беришган (яни кофир деб айтишган).
This post was last modified: 06-23-2011, 01:35 AM by mutaallim.