Ассаламу алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ!
بسم الله الرحمن الرحيم
نصيحة خبير لأهل العدل والإنصاف ممن ابتلوا بتكفير الحكام سواء أصابوا أو أخطؤؤا.
وهي ليست من أي شخص، إنما من علامة فقيه آمر بالمعروف ناهي عن المنكر صادع بالحق إنه الشيخ محمد بن صالح العثيمين -رحمه الله-
السائل: سمعت من أحد العلماء قولا من العمل إعتقادي وعملي ،وأن العمل لا يكون كفرا أصغر فقط فلا يدخل فيه الكفر الأكفر ،سواء ترك الصلاة أو فعل أي فعل آخر.
الجواب: إن هذه القاعدة عند بعض العلماء أن الكفر لا يكون إلا عن إعتقاد ،وأن كفر العمل فلا ،ولكن الصحيح خلاف ذلك ،الصحيح أنه قد يكون كفر عمليا ،كترك الصلاة مثلا ،لأن القرآن واسنة وأقول الصحابة تدل على تارك الصلاة كافرا كفرا مخرجا من الملة مع اعتقاده الوجوب وهذا هو القول الراجح.
ولكن بهذ المناسبة أنا اود من إخواننا وشبابنا أن لا يكون أكبر همهم أن يبحثوا عن كفر الحكام أو غير الحكام ،كأنهم لم يخلقوا إلا للبحث عن هذا كافر وغير كافر،عليهم أن يبحثوا في بيان حدود ما أنزل الله على رسوله من العبادات وغير العبادات.
أما مسألة أن يشغوا أنفسهم بأن هذا كافر وغير كافر ،فهذا غلط إضاعة للوقت ،ولا فيه فائدة ،حتى ولو وصلوا في النهاية إلى كفر حاكم من الحكام فماذا يفعلون ؟
لن يستطيعوا أن يعملوا شيئا إلا الفتنة وزوال الأمن والشر الذي لا نهاية له ،مع أنهم أيضا ربما يكفرون الحاكم بأهوائهم ولا بمقتضى الدليل.
عندهم مثلا عاطفة دينية وغيرة دينية ، يقول هذا كافر وليس كل من قال الكفرأو فعل الكفر يكون كافرا، دل على ذلك القرآن والسنة.
ففي القرآن يقول الله عز وجل: (من كفر بالله من بعد إيمانه إلا من أكره وقلبه مطمئن بالإيمان ولكن من شرح بالكفر صدرا فعليهم غضب من الله ولهم عذاب عظيم) ،
فرفع حكم الكفر على المكره مع أنه يقول كلمة الكفر ويفعل فعل الكفر .
وفي السنة أخبر النبي صلى الله عليه وسلم عن رجل كان مسرفا على نفسه، فأوصى أهله إذا مات أن يحرقوه ويذروه في اليم وقال: (لئن قدر الله عليّ ليعذبنني عذابا لا يعذبه أحدا) فلما فعلوا، جمعه الله عز وجل وسأله لماذا فعلت؟
فقال (يا ربي فعلت ذلك خوفا منك).
مع العلم أنه في هذه الحال حين أوصى أهله كان شاكا في إيش؟ في قدرة الله، يظن أن الله ما يقدر يعيده.
وكذلك أخبر أن الله يفرح بتوبة عبده المؤمن، كفرح الرجل الذي أضاع ناقته وعليها طعامه وشرابه، فاضطجع تحت شجرة ينتظر الموت فإذا بالناقة ،فأخذها بخطامها، فقال: (اللهم أنت عبدي وأنا ربك) أخطأ من شدة الفرح ، وهذه الكلمة (اللهم أنت عبدي وأنا ربك)، كلمة كفر لا شك فيها؛ لكن لما كان هو من شدة الفرح عفي عنه.
فنصيحتي التي أدين الله بها، وأرجو لأبنائنا وشبابنا أن يعملوا بها، أن لا يكون أكبر همهم وشغلهم هو هذا، أي ما تقول في الحاكم الفلاني؟ والحاكم الفلاني كافر وما أشبه ذلك.
لأن هذا لا يغني شيئا، ولنا مثل قريبا فيما حصل في الجزائر، ما الذي حصل في الجزائر؟
حصل أن قتل خمسة ملايين أظن – أحد الطلبة مقاطعا خمسين ألف-خمسين الف في ثلاث سنوات بغير حق.
سواء من الحكومة تقتل هؤلاء أو من هم يقتلون من هو معصوم الدم.
كل هذا من الشر والبلاء، فلذلك يجب أن يعرض الشباب وأهل الخير عن هذا الإطلاق لأنه لايفيد أبدا، وإنما يحدث الشر والفتنة والفوضى والحمد لله ما دمنا لا نستطيع أن نغير شيئا حتى لو رأينا كفرًا بواحا عندنا فيه من الله برهان؛ فما الفائدة؟
المصدر:الشريط 127من لقاء الباب المفتوح 27 محرم 1417هـ
والله الموفق
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Бу насиҳат ҳукмдорларни кофирликда айблашга мубтало бўлган – эҳтимол баъзан тўғри хулоса қилишар, баъзан хато қилишар – адолатли ва инсофи борларга (илмдан) хабардор бўлган бир олимнинг насиҳатидир.
Бу насиҳат (кўчада дуч келиб қолган) ҳар қандай шахс томонидан эмас, балки аллома, фақиҳ, яхшиликка буюрувчи, ёмонликдан қайтарувчи, ҳақ билан (ботилни белини) синдирувчи инсон бўлмиш шайх Муҳаммад ибн Солиҳ ал-Усаймин роҳимаҳуллоҳ томонларидандир.
Савол берувчи айтадики: Уламоларни биридан шундай сўз эшитиб қолдим, амал эътиқодий (қалбда бажариладиган) ва амалий (тана аъзолари билан бажариладиган қисмларга бўлинаркан). Ва амал доим ҳам кичик куфр бўлмайди ва амалий куфр катта куфр доирасига кирмайди. Фарқи йўқ намозни тарк қиладими ёки бошқа ишни қиладими.
Жавоб: Бу баъзи уламолар наздидаги қоидадирки, куфр фақат эътиқодий (қалбдаги бузуқ ақида сабаб) бўлади ва амалий (тана аъзолари билан) куфр бўлмайди. Лекин саҳиҳ (тўғри гап) бунинг аксидир. Тўғриси шуки, гоҳида намозни тарк қилишга ўхшаш амалий куфр бўлади. Чунки Қуръон, Суннат ва саҳобаларнинг сўзлари намозни вожиб деб эътиқод қилса ҳам, уни (дангасалик билан) тарк этган кишини (ислом) миллатидан чиқиб кетганига далолат қилади. Мана шу рожиҳ (далиллари кучли) сўздир.
Лекин шу муносабат билан биродарларимиз ва ёшларимизни ҳукмдорлар ва улардан бошқаларни куфрда айблайшга (сабаб) қидириш энг катта ғам-ташвишлари бўлиб қолмаслигини хоҳлардим. Гўёки улар, фалончи кофир ёки кофир эмас деган масалаларда баҳс олиб бориш учун ҳаётга келгандек. Балки уларга Аллоҳ Ўзининг элчисига нозил қилган ибодатлар ва ундан бошқа масалалардан иборат (Аллоҳнинг) ҳад-ҳудуд (чегараларини) баён қилишда изланишлар олиб боришлари вожиб бўлади.
Ўзларини фалончи кофир ёки кофир эмас деган масалалар билан машғул қилиб қўйишга келсак, бу хато ва вақтни зое қилишдир. Бу ишлардан бирор фойда йўқ. Ҳатто (мақсадларининг) охири, яъни ҳукмдорлардан бирор ҳукмдорни кофир дейишгача боришганда ҳам, (буёғига) нима қилишади?
Қўлларидан бирор иш келмайди, балки фитна, тинчликни йўқолиши ва охири кўринмайдиган ёмонлик бўлади холос. Ва яна шу билан бирга, ҳукмдорни далил асосида эмас, балки ҳавои-нафслари асосида кофирликда айблашади.
Масалан, уларда диний ҳиссиёт ва диний рашк (қизиққонлик) бўлади-да, фалончи кофир деб айтиб юборади. Куфр сўзини айтган ёки куфр амалини қилган ҳар бир киши кофир бўлавермайди. Бунга Қуръон ва Суннат далолат қилади.
Қуръонда Аллоҳ азза ва жалла айтадики: «Ким Аллоҳга иймон келтирганидан кейин (яна қайтиб) кофир бўлса, (Аллоҳнинг ғазабига дучор бўлур). Лекин ким қалби иймон билан ором олгани ҳолда (куфр калимасини айтишга) мажбур қилинса, (унинг иймонига зиён етмас). Аммо кимнинг кўнгли куфр билан (яъни, диндан чиқиб, кофир бўлиш билан) ёзиладиган бўлса, бас, ундай кимсаларга Аллоҳ томонидан ғазаб ва улар учун улуғ азоб бордир» (Наҳл: 106).
Демак, Аллоҳ таоло мажбурланган кишидан куфр ҳукмини соқит қилди. Ҳолбуки бу киши куфр калимасини айтиб, куфр амалини қилган эди.
Суннатда эса Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам ўзининг ҳаққида ҳаддидан ошган бир киши ҳақида хабар бердилар. У киши ўзининг аҳли-оиласига ўлганда, уни оловда ёқиб, сўнг кулини денгизга сочиб юборишларини васият қилади. Айтадики: «Агар Аллоҳ менга қодир бўлиб (яъни қайта тирилтириб мени жазолашга қодир бўлиб) қолса, албатта мени бирор кишини азобламаган (қаттиқ) азоб билан азоблайди». Аҳли-оиласи айтган васиятини бажаришгач, Аллоҳ азза ва жалла уни жамлади (яъни кули денгизга сочилиб кетгач қайта тирилтирди). Ва ундан нега бундай қилдинг деб сўради? У айтдики: «Эй Роббим, бу ишни Сендан қўрққаним учун қилдим».
(Ҳадисдан) маълум бўмоқдаки, у ўз аҳли-оиласига ушбу васиятни қилган вақтда нима ҳақида шак-шубҳага борган эди? Албатта Аллоҳнинг қудрати ҳақида шак-шубҳага борган эди. Аллоҳ таоло уни қайта тирилтиришга қодир бўлмайди деб ўйлаган эди. Бухорий бу қиссани Ҳузайфа ва Уқба ибн Амр розияллоҳу анҳумолардан ривоят қиладилар. Ҳузайфа розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади, Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдиларки: «Сизлардан олдин ўтганлар ичида бир киши бўлиб, ўзининг (қилган) иши билан (Аллоҳга) ёмон гумон қиларди. Аҳли-оиласига айтдики: «Ўлганимда мени олингларда, иссиқ кунда мени денгизга улоқтиринглар». Улар шундай ҳам қилишди ва Аллоҳ уни жамлади. Сўнг айтдики: «Сени бу қилган ишинга нима ундади?» У айтдики: «Мени бу ишга фақатгина Сендан бўлган қўрқув ундади». Шунда (Аллоҳ таоло) уни кечириб юборди». Бу қисса «Саҳиҳайн»да ва улардан бошқа ҳадис тўпламларида келган.
Ва яна Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам Аллоҳ таоло мўмин бандасининг қилган тавбаси сабаб шодланишини хабар бердилар. Ҳудди мана бу кишини шодланиши кабики, бу одам устида таоми ва шароби бўлган туясини йўқотиб қўйди. Бир дарахт остида ёнбошлаб, ўлимини кутарди. Шунда (баногоҳ туясини) кўрди ва уни тизгинидан ушлаб, айтдики: «Аллоҳим Сен мени қулимсан ва мен сени Роббингман». Ўта қаттиқ шодланганидан хатога тушди. Ҳадисни тўлалигича келтирамиз. Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдиларки: «Аллоҳ бандасининг Унга тавба қилган вақтдаги тавбаси билан, сизлардан бирингиз саҳрода туясида кетаётиб, таоми ва шароби унда бўлган ҳолатда туяси қочиб кетди. Ундан умидини узиб, бир дарахт олдига келди ва унинг соясида ёнбошлади. Дарҳақиқат туясидан умидини узган эди. Шундай ҳолатда бўлиб турганида, туя олдига юки билан келди. Уни тизгинидан ушладида, ўта шодланганидан: «Аллоҳим, Сен мени қулимсан ва мен Сени Роббингман» деган вақтдаги кишидан ҳам ортиқроқ шодланади. (Бу киши) ўта шодланиб кетганидан хатога тушди» (Муслим ривоятлари). Аллоҳим Сен мени қулимсан ва мен Сени Роббингман деган жумла, шак-шубҳасиз куфр калимасидир. Бироқ қаттиқ шодланиш сабабли рўй бергани учун афв қилинди.
Насиҳатим шуки, бу насиҳатимга фарзандларимиз ва ёшларимиз амал қилишади деб умид қиламан. Энг катта ғам-ташвишлари ва шуғулланадиган ишлари бундай масалалар бўлиб қолмасин. Яъни фалончи ҳукмдор ҳақида нима дейсан? Фалончи ҳукмдор кофир ва шунга ўхшаш сўзлар. Чунки бу ишлар бирор нарсани ҳал қилиб бермайди.
Яқинда мана Жазоирда рўй берган воқеаларда бизга ибрат бор. Жазоирда нима ишлар бўлди?! Адашмасам беш миллион одамни ёстиғи қуриди – талабалардан бири шайхни сўзларини бўлиб эллик минг одам ўлганини айтди – уч йил ичида эллик минг одам ноҳақ қирилиб кетди. Фарқи йўқ бу ўлганлар ҳукумат томониданми ёки оддий халқ томониданми. Бу ишларнинг бари ёмонлик ва бало сабабидандир.
Шунинг учун ёшлар ва аҳли-хайр бундай лафзларни ишлатишдан тийилишлари вожиб бўлади. Чунки бу ишдан ҳеч қандай фойда йўқ. Балки фақат ёмонлик, фитна ва тартибсизлик рўй беради. Аллоҳга ҳамдлар бўлсин, модомики бизда Аллоҳ томонидан ана ўша ишни очиқ куфр эканига аниқ-равшан далил бўлганда ҳам, бирор нарсани ўзгартиришга кучимиз етмаганидан кейин, (кофирликда айблашдан) нима наф бор?!
Аллоҳни Ўзи тавфиқ берувчидир.
«Лиқо баб ал-мафтуҳ», 127-кассета, 27 Муҳаррам, 1417 ҳижрий йил.
Бу насиҳат (кўчада дуч келиб қолган) ҳар қандай шахс томонидан эмас, балки аллома, фақиҳ, яхшиликка буюрувчи, ёмонликдан қайтарувчи, ҳақ билан (ботилни белини) синдирувчи инсон бўлмиш шайх Муҳаммад ибн Солиҳ ал-Усаймин роҳимаҳуллоҳ томонларидандир.
Савол берувчи айтадики: Уламоларни биридан шундай сўз эшитиб қолдим, амал эътиқодий (қалбда бажариладиган) ва амалий (тана аъзолари билан бажариладиган қисмларга бўлинаркан). Ва амал доим ҳам кичик куфр бўлмайди ва амалий куфр катта куфр доирасига кирмайди. Фарқи йўқ намозни тарк қиладими ёки бошқа ишни қиладими.
Жавоб: Бу баъзи уламолар наздидаги қоидадирки, куфр фақат эътиқодий (қалбдаги бузуқ ақида сабаб) бўлади ва амалий (тана аъзолари билан) куфр бўлмайди. Лекин саҳиҳ (тўғри гап) бунинг аксидир. Тўғриси шуки, гоҳида намозни тарк қилишга ўхшаш амалий куфр бўлади. Чунки Қуръон, Суннат ва саҳобаларнинг сўзлари намозни вожиб деб эътиқод қилса ҳам, уни (дангасалик билан) тарк этган кишини (ислом) миллатидан чиқиб кетганига далолат қилади. Мана шу рожиҳ (далиллари кучли) сўздир.
Лекин шу муносабат билан биродарларимиз ва ёшларимизни ҳукмдорлар ва улардан бошқаларни куфрда айблайшга (сабаб) қидириш энг катта ғам-ташвишлари бўлиб қолмаслигини хоҳлардим. Гўёки улар, фалончи кофир ёки кофир эмас деган масалаларда баҳс олиб бориш учун ҳаётга келгандек. Балки уларга Аллоҳ Ўзининг элчисига нозил қилган ибодатлар ва ундан бошқа масалалардан иборат (Аллоҳнинг) ҳад-ҳудуд (чегараларини) баён қилишда изланишлар олиб боришлари вожиб бўлади.
Ўзларини фалончи кофир ёки кофир эмас деган масалалар билан машғул қилиб қўйишга келсак, бу хато ва вақтни зое қилишдир. Бу ишлардан бирор фойда йўқ. Ҳатто (мақсадларининг) охири, яъни ҳукмдорлардан бирор ҳукмдорни кофир дейишгача боришганда ҳам, (буёғига) нима қилишади?
Қўлларидан бирор иш келмайди, балки фитна, тинчликни йўқолиши ва охири кўринмайдиган ёмонлик бўлади холос. Ва яна шу билан бирга, ҳукмдорни далил асосида эмас, балки ҳавои-нафслари асосида кофирликда айблашади.
Масалан, уларда диний ҳиссиёт ва диний рашк (қизиққонлик) бўлади-да, фалончи кофир деб айтиб юборади. Куфр сўзини айтган ёки куфр амалини қилган ҳар бир киши кофир бўлавермайди. Бунга Қуръон ва Суннат далолат қилади.
Қуръонда Аллоҳ азза ва жалла айтадики: «Ким Аллоҳга иймон келтирганидан кейин (яна қайтиб) кофир бўлса, (Аллоҳнинг ғазабига дучор бўлур). Лекин ким қалби иймон билан ором олгани ҳолда (куфр калимасини айтишга) мажбур қилинса, (унинг иймонига зиён етмас). Аммо кимнинг кўнгли куфр билан (яъни, диндан чиқиб, кофир бўлиш билан) ёзиладиган бўлса, бас, ундай кимсаларга Аллоҳ томонидан ғазаб ва улар учун улуғ азоб бордир» (Наҳл: 106).
Демак, Аллоҳ таоло мажбурланган кишидан куфр ҳукмини соқит қилди. Ҳолбуки бу киши куфр калимасини айтиб, куфр амалини қилган эди.
Суннатда эса Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам ўзининг ҳаққида ҳаддидан ошган бир киши ҳақида хабар бердилар. У киши ўзининг аҳли-оиласига ўлганда, уни оловда ёқиб, сўнг кулини денгизга сочиб юборишларини васият қилади. Айтадики: «Агар Аллоҳ менга қодир бўлиб (яъни қайта тирилтириб мени жазолашга қодир бўлиб) қолса, албатта мени бирор кишини азобламаган (қаттиқ) азоб билан азоблайди». Аҳли-оиласи айтган васиятини бажаришгач, Аллоҳ азза ва жалла уни жамлади (яъни кули денгизга сочилиб кетгач қайта тирилтирди). Ва ундан нега бундай қилдинг деб сўради? У айтдики: «Эй Роббим, бу ишни Сендан қўрққаним учун қилдим».
(Ҳадисдан) маълум бўмоқдаки, у ўз аҳли-оиласига ушбу васиятни қилган вақтда нима ҳақида шак-шубҳага борган эди? Албатта Аллоҳнинг қудрати ҳақида шак-шубҳага борган эди. Аллоҳ таоло уни қайта тирилтиришга қодир бўлмайди деб ўйлаган эди. Бухорий бу қиссани Ҳузайфа ва Уқба ибн Амр розияллоҳу анҳумолардан ривоят қиладилар. Ҳузайфа розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади, Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдиларки: «Сизлардан олдин ўтганлар ичида бир киши бўлиб, ўзининг (қилган) иши билан (Аллоҳга) ёмон гумон қиларди. Аҳли-оиласига айтдики: «Ўлганимда мени олингларда, иссиқ кунда мени денгизга улоқтиринглар». Улар шундай ҳам қилишди ва Аллоҳ уни жамлади. Сўнг айтдики: «Сени бу қилган ишинга нима ундади?» У айтдики: «Мени бу ишга фақатгина Сендан бўлган қўрқув ундади». Шунда (Аллоҳ таоло) уни кечириб юборди». Бу қисса «Саҳиҳайн»да ва улардан бошқа ҳадис тўпламларида келган.
Ва яна Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам Аллоҳ таоло мўмин бандасининг қилган тавбаси сабаб шодланишини хабар бердилар. Ҳудди мана бу кишини шодланиши кабики, бу одам устида таоми ва шароби бўлган туясини йўқотиб қўйди. Бир дарахт остида ёнбошлаб, ўлимини кутарди. Шунда (баногоҳ туясини) кўрди ва уни тизгинидан ушлаб, айтдики: «Аллоҳим Сен мени қулимсан ва мен сени Роббингман». Ўта қаттиқ шодланганидан хатога тушди. Ҳадисни тўлалигича келтирамиз. Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдиларки: «Аллоҳ бандасининг Унга тавба қилган вақтдаги тавбаси билан, сизлардан бирингиз саҳрода туясида кетаётиб, таоми ва шароби унда бўлган ҳолатда туяси қочиб кетди. Ундан умидини узиб, бир дарахт олдига келди ва унинг соясида ёнбошлади. Дарҳақиқат туясидан умидини узган эди. Шундай ҳолатда бўлиб турганида, туя олдига юки билан келди. Уни тизгинидан ушладида, ўта шодланганидан: «Аллоҳим, Сен мени қулимсан ва мен Сени Роббингман» деган вақтдаги кишидан ҳам ортиқроқ шодланади. (Бу киши) ўта шодланиб кетганидан хатога тушди» (Муслим ривоятлари). Аллоҳим Сен мени қулимсан ва мен Сени Роббингман деган жумла, шак-шубҳасиз куфр калимасидир. Бироқ қаттиқ шодланиш сабабли рўй бергани учун афв қилинди.
Насиҳатим шуки, бу насиҳатимга фарзандларимиз ва ёшларимиз амал қилишади деб умид қиламан. Энг катта ғам-ташвишлари ва шуғулланадиган ишлари бундай масалалар бўлиб қолмасин. Яъни фалончи ҳукмдор ҳақида нима дейсан? Фалончи ҳукмдор кофир ва шунга ўхшаш сўзлар. Чунки бу ишлар бирор нарсани ҳал қилиб бермайди.
Яқинда мана Жазоирда рўй берган воқеаларда бизга ибрат бор. Жазоирда нима ишлар бўлди?! Адашмасам беш миллион одамни ёстиғи қуриди – талабалардан бири шайхни сўзларини бўлиб эллик минг одам ўлганини айтди – уч йил ичида эллик минг одам ноҳақ қирилиб кетди. Фарқи йўқ бу ўлганлар ҳукумат томониданми ёки оддий халқ томониданми. Бу ишларнинг бари ёмонлик ва бало сабабидандир.
Шунинг учун ёшлар ва аҳли-хайр бундай лафзларни ишлатишдан тийилишлари вожиб бўлади. Чунки бу ишдан ҳеч қандай фойда йўқ. Балки фақат ёмонлик, фитна ва тартибсизлик рўй беради. Аллоҳга ҳамдлар бўлсин, модомики бизда Аллоҳ томонидан ана ўша ишни очиқ куфр эканига аниқ-равшан далил бўлганда ҳам, бирор нарсани ўзгартиришга кучимиз етмаганидан кейин, (кофирликда айблашдан) нима наф бор?!
Аллоҳни Ўзи тавфиқ берувчидир.
«Лиқо баб ал-мафтуҳ», 127-кассета, 27 Муҳаррам, 1417 ҳижрий йил.
بسم الله الرحمن الرحيم
نصيحة خبير لأهل العدل والإنصاف ممن ابتلوا بتكفير الحكام سواء أصابوا أو أخطؤؤا.
وهي ليست من أي شخص، إنما من علامة فقيه آمر بالمعروف ناهي عن المنكر صادع بالحق إنه الشيخ محمد بن صالح العثيمين -رحمه الله-
السائل: سمعت من أحد العلماء قولا من العمل إعتقادي وعملي ،وأن العمل لا يكون كفرا أصغر فقط فلا يدخل فيه الكفر الأكفر ،سواء ترك الصلاة أو فعل أي فعل آخر.
الجواب: إن هذه القاعدة عند بعض العلماء أن الكفر لا يكون إلا عن إعتقاد ،وأن كفر العمل فلا ،ولكن الصحيح خلاف ذلك ،الصحيح أنه قد يكون كفر عمليا ،كترك الصلاة مثلا ،لأن القرآن واسنة وأقول الصحابة تدل على تارك الصلاة كافرا كفرا مخرجا من الملة مع اعتقاده الوجوب وهذا هو القول الراجح.
ولكن بهذ المناسبة أنا اود من إخواننا وشبابنا أن لا يكون أكبر همهم أن يبحثوا عن كفر الحكام أو غير الحكام ،كأنهم لم يخلقوا إلا للبحث عن هذا كافر وغير كافر،عليهم أن يبحثوا في بيان حدود ما أنزل الله على رسوله من العبادات وغير العبادات.
أما مسألة أن يشغوا أنفسهم بأن هذا كافر وغير كافر ،فهذا غلط إضاعة للوقت ،ولا فيه فائدة ،حتى ولو وصلوا في النهاية إلى كفر حاكم من الحكام فماذا يفعلون ؟
لن يستطيعوا أن يعملوا شيئا إلا الفتنة وزوال الأمن والشر الذي لا نهاية له ،مع أنهم أيضا ربما يكفرون الحاكم بأهوائهم ولا بمقتضى الدليل.
عندهم مثلا عاطفة دينية وغيرة دينية ، يقول هذا كافر وليس كل من قال الكفرأو فعل الكفر يكون كافرا، دل على ذلك القرآن والسنة.
ففي القرآن يقول الله عز وجل: (من كفر بالله من بعد إيمانه إلا من أكره وقلبه مطمئن بالإيمان ولكن من شرح بالكفر صدرا فعليهم غضب من الله ولهم عذاب عظيم) ،
فرفع حكم الكفر على المكره مع أنه يقول كلمة الكفر ويفعل فعل الكفر .
وفي السنة أخبر النبي صلى الله عليه وسلم عن رجل كان مسرفا على نفسه، فأوصى أهله إذا مات أن يحرقوه ويذروه في اليم وقال: (لئن قدر الله عليّ ليعذبنني عذابا لا يعذبه أحدا) فلما فعلوا، جمعه الله عز وجل وسأله لماذا فعلت؟
فقال (يا ربي فعلت ذلك خوفا منك).
مع العلم أنه في هذه الحال حين أوصى أهله كان شاكا في إيش؟ في قدرة الله، يظن أن الله ما يقدر يعيده.
وكذلك أخبر أن الله يفرح بتوبة عبده المؤمن، كفرح الرجل الذي أضاع ناقته وعليها طعامه وشرابه، فاضطجع تحت شجرة ينتظر الموت فإذا بالناقة ،فأخذها بخطامها، فقال: (اللهم أنت عبدي وأنا ربك) أخطأ من شدة الفرح ، وهذه الكلمة (اللهم أنت عبدي وأنا ربك)، كلمة كفر لا شك فيها؛ لكن لما كان هو من شدة الفرح عفي عنه.
فنصيحتي التي أدين الله بها، وأرجو لأبنائنا وشبابنا أن يعملوا بها، أن لا يكون أكبر همهم وشغلهم هو هذا، أي ما تقول في الحاكم الفلاني؟ والحاكم الفلاني كافر وما أشبه ذلك.
لأن هذا لا يغني شيئا، ولنا مثل قريبا فيما حصل في الجزائر، ما الذي حصل في الجزائر؟
حصل أن قتل خمسة ملايين أظن – أحد الطلبة مقاطعا خمسين ألف-خمسين الف في ثلاث سنوات بغير حق.
سواء من الحكومة تقتل هؤلاء أو من هم يقتلون من هو معصوم الدم.
كل هذا من الشر والبلاء، فلذلك يجب أن يعرض الشباب وأهل الخير عن هذا الإطلاق لأنه لايفيد أبدا، وإنما يحدث الشر والفتنة والفوضى والحمد لله ما دمنا لا نستطيع أن نغير شيئا حتى لو رأينا كفرًا بواحا عندنا فيه من الله برهان؛ فما الفائدة؟
المصدر:الشريط 127من لقاء الباب المفتوح 27 محرم 1417هـ
والله الموفق
This post was last modified: 03-31-2011, 01:40 PM by mutaallim.
Ma'nimcha kofir bn muminni ajratishni yahshi bilish kere hukmdorlarni kofir demasez ularni dust tutish kere buladi ularga hokisor bulish kere buladi muminga qilinadigon ishlar hammasi qilinish kerek ekanda a??
(10-21-2012, 02:40 AM)Ahluttavhid.95 Wrote: Ma'nimcha kofir bn muminni ajratishni yahshi bilish kere hukmdorlarni kofir demasez ularni dust tutish kere buladi ularga hokisor bulish kere buladi muminga qilinadigon ishlar hammasi qilinish kerek ekanda a??
Assalamu aleikum!
Gapingizga qo'shilaman kofir bilan mo'minni ajratishni yahshi bilish kere! Endi hukmdorlarni kofir deyish bilan shug'ullanuvchi odamlardan so'rasak! Aslida musulmon bo'lgan odamni kofirlikda ayblashda nima asoslanasiz? Katta gunoh qiluvchi musulmon kofir bo'ladimi yoki gunohkor lekin haliyam musulmon bo'ladimi? Hatto kufr amalini qilgan musulmonlarning hammasiham kofir bo'lmasligi mumkin, uning kofir bo'lishiga to'siq qilayotgan biron narsa topilishi mumkin degan gapga nima deysiz? Islomda do'stlik va dushmanlikni hamma insonlarga bir hil rioya qilasizmi, yoki hukmdorlarga kuchliroqmi?
Birodar do'st tutishingiz shart emas, do'st qilib o'zingizga solihlarni, Quran va Sunnat yo'lida salaflar fahmi bilan izma-iz ketayotganlarni tuting. Bizdan talab qilinayotgani asli musulmon bo'lgan insonni kufrda ayblashga shoshilmaslik, va bu masalalarni ilm ahliga topshirishlikdir. Axir gunohkor musulmonga qanday munosabatda bo'lamiz? Ha gunohlari uchun Alloh yo'lida yomon ko'ramiz,uning qilayotgan gunohlaridan norozi bo'lib unga nasihat qilamiz, ikkinchi tarafdan undagi iymoni uchun yaxshi ko'ramiz, u inson uchun mag'firat va hidoyat so'raymiz. Umuman olganda:
Alloh taolo odamlarga nisbatan do'stlik va ulardan o'zini chetga olish bo'yicha uch toifaga bo'linishadi:
1.Biz muhabbat qo'yish va hech qanday adovat qilishimiz mumkin bo'lmagan insonlar toifasi.
Bu haqiqiy mo'minlar, ular ichiga payg'ambarlar, siddiqlar, shahidlar va solihlar kiradi. Hammasining boshida Allohning Elchisi (u zotga Allohning salavoti va salomi bo'lsin) turadilar, va u zotni mo'min o'zidan, farzandlaridan, ota-onasidan va boshqa insonlardan koproq yahshi korishi zarur.
Payg'ambarimiz (u zotga Allohning salavoti va salomi bo'lsin) aytadilar: Meni birontangiz o'zidan, farzandlaridan, otasidan va boshqa insonlardan ko'proq yahshi kormaguncha iymon keltirmaysizlar. Buxoriy 15, Muslim 44
Keyin u zotning turmush o'rtog'lari-mo'minlarning onalarini.
Alloh taolo aytadi: Payg'ambar mo'minlarga o'zlaridan ham yaqindir, va xotinlari ularning onalaridir. al-Ahzob, 33
Keyin u zotning oila a'zolari va oliyjanob sahobalaridir, ainiqsa to'rtta solih xalifalar Abu Bakr, Umar, Usman va Ali, Alloh ulardan rozi bo'lsin. Va hokazo.
2.Ularga nisbatan hech qanday muhabbat, qalbda moyillik bo'lishi mumkin bo'lmagan, balki ularga nisbatan nafratda va dushmanlikda bo'lish zarur bo'lgan odamlar.
Bularga mushriklar, munofiqlar, murtadlar, xudosizlar va boshqa har xil turlarni o'z ichiga olgan kofirlar kiradi:
Alloh taolo aytadi : Allohga va Oxirat Kuniga iymon keltirgan qavmni Allohga va Rasuliga dushmanlik qilganlarni do'st tutishini topmaisiz, hatto ular o'z otalari yoki farzandlari, yoki aka-ukalari, yoki qarindoshlari bo'lsin. al-Mujadala, 22
Aytib o'tish kerakki, bu dushmanlik yer yuzida fasod qilib ularga jismoniy zarar yetkazib yurish degani emas balki koproq qalbiy amallar nazarda tutiladi, kufri va shirklaridan baroatdir, dunyoviy masalada ular bilan korishish, gaplashish, birga savdo-sotiq ishlar yuritishga hech qanday malomat yoqdir, insonlarning eng yaxshisi Muhammad (u zotga Allohning salavoti va salomi bo'lsin) odamlarning eng yomonlari, Makka mushriklari bilan gaplashganlar, ular bilan savdo qilganlar va go'zal ahloqlari bilan Islomga chaqirganlar.
3.Bir tarafdan muhabbat, ikkinchi tarafdan nafratga loyiq insonlar.
Bular gunoh qiluvchi musulmonlardir, ularga iymoni uchun muhabbat qoyiladi, kufr va shirkdan kichkina bo'lgan gunohlari uchun nafrat qilinadi. Bularga muhabbat ularni yaxshi nasihatlar bilan murojat qilishni talab qiladi. Gunohlarini koyib, u ishlarni tashlashiga chiroili maslahatlar beriladi. Ulardan butunlai uzilib ketmasdan ham, ular bilan juda yaqin bo'lib yurmasdan ham o'rtacha yol tutiladi, axir har bir Odam farzandi xato qiluvchidir, va xato qiluvchilarning eng yaxshisi tavba qiluvchidir.al-Tirmizi, Ibn Majah.
Va Alloh taolo hammamizni tavba qiluvchilardan va Yaratganning roziligini istab Unga qaituvchilardan qilsin, gunohlarimizni kechirsin.
Wa Alloh bilguvchiroqdir!
Sizi javopizda jon boor ,lekin nimaga bu saytda shahidlarni shahid demimiz dep yozilishiga hayroon qoldim ,uzini portlatganlar shahid e'mas deyiship aka bu nima degani sahobalar ham uz jonlarini fido qilganku , amalsizlar faqat ma'lomatga yaredikada! Shulardaqa a'mal qilishni allohdan yolvorip surashti urniga uzimiz fidoiylik qilolmaganimiz yetmagande birovlarniham bu yuldan tusish buuni qande tushunish mumkun ,aynan sizlar terror deyayotganlar hammasi sizu bizdan kura allohga mahbubdur ,kim shuni inkor qilsa hujjatini keltirsin kureli ! Hozir terroristlik (jihood)qilayotgan musulmonlarni butun ummatga yomon kursatyapsizlar ,terrorislik(jihod)qilishdan tusyapsizlar ,allohni yonida sizlarga ergashganlar uchun (jihod qilmagani uchun)javobgarlikni buyniga kim oladi ,solih favzon oldimi ,? Yoki kim busayam ? Terroristlarni ummatga yomon kursatish bu kofirlarni (amerikani)rejasiku ,paygambarimiz s,a,v, aytdi ummatimdan bir toifa buladi ular haqni ustida to qiyomatgacha qolishadi , ular ba'lkim usha sizlar yomon kurayotga uni ustiga birovlarga yomon kursatayotga terroristlardir(mujohidlardur) shuni uylaap kurdilarmi uzi ,jannatga yetish oson dep uylaysizlarmi yo jihodsiz zakotsiz ,hijratsiz ,umrida qurol ushamagan va hakazo,,????? Kim raddiya yozmoqchi bulsa hujjat b n yozilar iltimos hujjatsiz gaplardi e'shitorip zzz bupketgan hamma !! assalam alaykum ,alloh ajrizi bersin abooo ibrahim aka
Salomga javob berish kere aka!
"Sizlarga salom berilganda yaxshiroq salom beringlar yoki huddi o'zidek qaytaringlar, haqiqatdan ham Alloh hamma narsani hisobini olib boruvchidir!" 4:86
al-Bara ibn 'Azib aytadilar: "RasuluLloh, sallaLlahu aleihi wasallam bizga yettita narsani buyurdilar...Salomga alik olishni,..." al-Buxoriy 1239.
Ko'p sahih hadislarda kelganidek, ba'zi sharoitlarda o'lim topgan musulmon shahid bo'ladi, masalan Alloh yolida jangda vafot qilgan, vabo kasalligidan o'lgan, cho'kib ketgan, yonib o'lgan, qorin kasalligidan o'lgan va hokazo. Qarang "Ajamu al-Janaiz" 48-59
Lekin yuqorida aytilgan sharoitlarda vafot bo'lgan insonni aniq shahid bo'ldi deb aytish faqat Alloh va Rasuli, sallaLlahu aleihi wasallam, bizga xabar bergan joylardagina mumkin. Allohning Rasuli, sallaLlahu aleihi wasallam, aytadilar: "Haqiqatdan ham inson Jannat ahlining amallarini qiladi, va odamlar uni Jannatiy deyishadi, lekin u Jahannamda bo'ladi! Va ba'zan inson Jahannam ahlining amallarini qilib, odamlar uni Jahannamda deb o'ylashadi, lekin u Jannatga tushadi!" Muslim 179.
Shahid degani axir u inson aniq Jannatda deyishku!
Imom Ahmad aytdilar: Va biz Qibla ahli (musulmonlar) haqida, uning amallariga qarab u Jannatda yoki Jahannamda ekanligiga shahodat bermaimiz. Solih inson Jannatga kirishini umid qilamiz, va shu vaqtni o’zida u haqda qorqamiz ham; va gunohkor musulmon haqida Jahannamga tushib qolishidan qorqamiz, ammo Alloh unga rahmatini korsatishiga umid qilamiz. Qarang Usul as-Sunna, 35
Qiziq-a, siz jihod qilgani yoshlarni qoymayapti degan shaxslar al-Buxoriy Qiyomatgacha haq ustida kurashadiganlar degan toifaga kiradi.
Jihod, zakot, hijra va umuman biron-bir ibodat turlari inkor qilingan joyni ko'rsating, chunki bu kufrdur!
Qurolni har bir musulmon umrida ushlab ko'rishi kerak, bo'lmasa Jannatga yetishi mumkin emas yoki qiyin degan gap hujjat talab qiladi aka!
Terrorizmga kelsak, bu haqda olimlarning gaplari ma'lum va mashhurdir, bu ish qoralangandir, faqat terrorizm bilan jihodni farqini bilish kerak, bunda terrorizm tushunchasi ta'rifini bu yerdan o'qib ko'rishingizni maslahat beraman http://uz.anti-irhab.com/about_terror/
Mavzuga qaytadigan bo'lsak quyidagi savollarimga javob bersangiz deyman:
wa Allahu a'lam!
"Sizlarga salom berilganda yaxshiroq salom beringlar yoki huddi o'zidek qaytaringlar, haqiqatdan ham Alloh hamma narsani hisobini olib boruvchidir!" 4:86
al-Bara ibn 'Azib aytadilar: "RasuluLloh, sallaLlahu aleihi wasallam bizga yettita narsani buyurdilar...Salomga alik olishni,..." al-Buxoriy 1239.
(10-21-2012, 04:31 AM)Ahluttavhid.95 Wrote: Sizi javopizda jon boor ,lekin nimaga bu saytda shahidlarni shahid demimiz dep yozilishiga hayroon qoldim ,Aka mavzudan chetlashmadikmikin? O'zim bu forumda yangiman, hamma ma'lumotni o'qib ulgurganim yoq, forum va sayt asosiy mavzulari Tauhid va Sunna bo'lgani mani tortdi, qisqasi sizga iltimos o'sha shahidlarni shahid demimiz degan joyni ko'rsatib yuborsangiz, lekin umuman qilib aytganda Ahli Sunna wa al-Jamoatning aqiydasi Alloh va Rasuli, sallaLlahu aleihi wasallam shahid degan insonni shahid deyishimiz shart, imom Ibn al-Asir aytadilarki: "Shahidning shahid deyilishi sababi Alloh va Uning malaikalari unga Jannatni shahodat qilinishidir." Qarang "ash-Shafi" 5/248
Ko'p sahih hadislarda kelganidek, ba'zi sharoitlarda o'lim topgan musulmon shahid bo'ladi, masalan Alloh yolida jangda vafot qilgan, vabo kasalligidan o'lgan, cho'kib ketgan, yonib o'lgan, qorin kasalligidan o'lgan va hokazo. Qarang "Ajamu al-Janaiz" 48-59
Lekin yuqorida aytilgan sharoitlarda vafot bo'lgan insonni aniq shahid bo'ldi deb aytish faqat Alloh va Rasuli, sallaLlahu aleihi wasallam, bizga xabar bergan joylardagina mumkin. Allohning Rasuli, sallaLlahu aleihi wasallam, aytadilar: "Haqiqatdan ham inson Jannat ahlining amallarini qiladi, va odamlar uni Jannatiy deyishadi, lekin u Jahannamda bo'ladi! Va ba'zan inson Jahannam ahlining amallarini qilib, odamlar uni Jahannamda deb o'ylashadi, lekin u Jannatga tushadi!" Muslim 179.
Shahid degani axir u inson aniq Jannatda deyishku!
Imom Ahmad aytdilar: Va biz Qibla ahli (musulmonlar) haqida, uning amallariga qarab u Jannatda yoki Jahannamda ekanligiga shahodat bermaimiz. Solih inson Jannatga kirishini umid qilamiz, va shu vaqtni o’zida u haqda qorqamiz ham; va gunohkor musulmon haqida Jahannamga tushib qolishidan qorqamiz, ammo Alloh unga rahmatini korsatishiga umid qilamiz. Qarang Usul as-Sunna, 35
Quote:paygambarimiz s,a,v, aytdi ummatimdan bir toifa buladi ular haqni ustida to qiyomatgacha qolishadi , ular ba'lkim usha sizlar yomon kurayotga uni ustiga birovlarga yomon kursatayotga terroristlardir(mujohidlardur) shuni uylaap kurdilarmi uzi ,jannatga yetish oson dep uylaysizlarmi yo jihodsiz zakotsiz ,hijratsiz ,umrida qurol ushamagan va hakazo,,?????Manimcha bu hadisni nazarda tutyapsiz, Allohu a'lam: Imom al-Buxoriy RasuluLloh, sallaLlahu aleihi wasallamdan: "Mening Ummatimdan bir toifa haq uchun kurashishni to Qiyomatgacha to'xtatishmaydi!" degan hadislarini keltirib: "Ular- 'Ilm egalaridir" dedilar. Qarang: Fath al-Bariy 13/205.
Qiziq-a, siz jihod qilgani yoshlarni qoymayapti degan shaxslar al-Buxoriy Qiyomatgacha haq ustida kurashadiganlar degan toifaga kiradi.
Jihod, zakot, hijra va umuman biron-bir ibodat turlari inkor qilingan joyni ko'rsating, chunki bu kufrdur!
Qurolni har bir musulmon umrida ushlab ko'rishi kerak, bo'lmasa Jannatga yetishi mumkin emas yoki qiyin degan gap hujjat talab qiladi aka!
Terrorizmga kelsak, bu haqda olimlarning gaplari ma'lum va mashhurdir, bu ish qoralangandir, faqat terrorizm bilan jihodni farqini bilish kerak, bunda terrorizm tushunchasi ta'rifini bu yerdan o'qib ko'rishingizni maslahat beraman http://uz.anti-irhab.com/about_terror/
Mavzuga qaytadigan bo'lsak quyidagi savollarimga javob bersangiz deyman:
Quote:Aslida musulmon bo'lgan odamni kofirlikda ayblashda nimaga asoslanasiz? Katta gunoh qiluvchi musulmon kofir bo'ladimi yoki gunohkor lekin haliyam musulmon bo'ladimi? Hatto kufr amalini qilgan musulmonlarning hammasiham kofir bo'lmasligi mumkin, uning kofir bo'lishiga to'siq qilayotgan biron narsa topilishi mumkin degan gapga nima deysiz? Islomda do'stlik va dushmanlikni hamma insonlarga bir hil rioya qilasizmi, yoki hukmdorlarga kuchliroqmi?Alloh hammamizga foydali 'ilm bersin, shu ilmga amal qilishimizni nasib qilsin va amallarimizni faqat Alloh roziligi uchun qiluvchilardan qilsin!
wa Allahu a'lam!